Beksiński_Butoh_ Bez tytułu / Joan Laage / Sylwia Hanff / Robert Jędrzejewski

Joan Laage – Kogut Butoh (Seattle/USA)
Sylwia Hanff – Limen Butoh (Warszawa/Polska)
muzyka i video-partytura: Robert Jędrzejewski

Kostiumy: Sylwia Hanff, Joan Laage, Małgorzata Chrust
Instalacja: Joanna Pielat-Rusinkiewicz
Współpraca: Teatr Limen, Stowarzyszenie Akademia Umiejętności Społecznych i DAIPAN Butoh Collective (Seattle/USA)


„Od obrazu wymagam tego samego, czego od muzyki: by wprawiał mnie w stan ekstazy, ale nie przy pomocy tego, co zostało namalowane, ani jak zostało namalowane, lecz za pośrednictwem czegoś nieuchwytnego, co staram się odnaleźć w sercu i pod powiekami, ale czego nie umiem nazwać.”
Z. Beksiński

Malarstwo Zdzisława Beksińskiego najczęściej postrzegane jest jako pełne mrocznych wizji mających nastrój grozy. Inne aspekty sztuki tego artysty pozostają niedostrzeżone. Chcemy przekroczyć stereotypowe postrzeganie sztuki Beksińskiego i odkryć na nowo pomijany „mistyczny” aspekt jego malarstwa, będący duchową wędrówką, widoczną szczególnie w drugiej połowie jego twórczości.

Beksiński obrał całkowicie indywidualną drogę twórczą, podobnie jak twórcy butoh, nawet na przekór wszystkim awangardowym prądom i kierunkom współczesnej sztuki.
Niezwykle interesujące dla nas, tancerzy butoh, są obecne w jego twórczości transgresje i transformacje cielesności oraz szczególna relacja ciała z przestrzenią.
Tematem poszukiwań artystycznych będzie również, podkreślany przez samego artystę oraz krytyków, związek malarstwa Beksińskiego z muzyką - punkty styczne w architektonice utworu muzycznego i architektonice obrazu. „To, co jest namalowane, nie ma dla mnie większego znaczenia. Ważne jest, jak to działa w sensie dźwięku, formy i dźwięku koloru położonych w tym a nie innym miejscu. A więc posługuję się kształtem, ale dla celów, które nazwałbym celami muzycznymi.” Stąd nasza idea sięgnięcia do języka muzyki współczesnej i formy video-partytury tworzonej przez Roberta Jędrzejewskiego.

BUTOH - kontrkulturowa forma współczesnego tańca, która narodziła się w Japonii na przełomie lat 50 i 60 XX w. Zrywa z kanonami tradycyjnej sztuki, nie tylko japońskiej. Inspiracją były też ekspresjonizm, koncepcja teatru okrucieństwa Antonin'a Artaud'a, filozofia Nietzsche’go, pisma Bataille’a, twórczość Genet’a. Odwołuje się do ludowej estetyki brzydoty, sam w sobie jest rytuałem wyzwalającym wewnętrzną energię i eksplorującym mroki podświadomości. Z premedytacją ukazuje zakazane dotąd obszary życia. Butoh to taniec, którego istotą jest poszerzona percepcja ciała wyzwolonego z automatyzmów codzienności, poszukiwanie tego, co autentyczne w ciele, tajemniczego piękna, otwarcie na kontakt z Jaźnią i jedność Uniwersum w jego wiecznym cyklu życia i śmierci. Butoh jest stanem jedności umysłu-ciała umożliwiającym subtelne odczuwanie świata wewnętrznego i zewnętrznego, to czyste doświadczenie zmieniających się stanów istnienia. Tancerz, istniejąc na krańcach czasu, otwiera przestrzeń, w której ujawniają się rzeczy niewidzialne.

Joan Laage (Kogut butoh) - pionierka i jedna z najbardziej znanych zachodnich tancerek butoh, założycielka DAIPANbutoh Collective, Seattle/USA. Studiowała butoh u mistrza Kazuo Ohno i Yoko Ashikawy w Tokio, a także na warsztatach Mina Tanaki, Sankai Juku, Akira Kasai, Masaki Iwana; pod koniec lat 80-tych występowała z Gnome - grupą prowadzoną przez Ashikawę. W 1990 osiadła w Seattle i założyła Dappin` Butoh. W czasie gdy mieszkała w Polsce, przyjęła artystyczny pseudonim Kogut Butoh. W 2006 i 2007 podróżowała po Azji, tworząc tam projekty butoh. W maju 2011, twórczość Joan była omawiana na sympozjum butoh w UCLA. Joan występowała na festiwalach butoh w Nowym Yorku, Chicago, Portland, Boulder, Seattle i Paryżu. Jej doktorat (Ph.D. in Dance & Related Arts, Texas Woman’s University, 1993), dotyczył ciała w tańcu butoh. Joan została opisana w książkach Sondry Fraleigh – Tańcząc w stronę mroku: Butoh, Zen, i Japonia oraz Butoh: Metamorphic Dance and Global Alchemy. Joan często tworzy prace site-specific. Jest również nauczycielką Tai Chi i posiada certyfikat z Analizy Labana. Jej najnowsze projekty to Suitcases Project, 4Culture Historical Site(s)-Specific Project. The Engendering Project częściowo wspierany przez City of Seattle Office of Arts & Cultural Affairs i Borderlines: The Dead Class Revisited inspirowany Teatrem Śmierci T. Kantora. Często podrózuje po Europie występując w wielu miastach w różnych krajach. www.seattlebutoh-laage.comwww.daipanbutoh.com

Sylwia Hanff - pionierka i najbardziej rozpoznawalna tancerka butoh w Polsce. Uczyła się u największych mistrzów butoh (Ko Murobushi, Daisuke Yashimoto, Carlotta Ikeda, Yoshito Ohno oraz Atsushi Takenouchi, Tadashi Endo, Ken Mai, Kan Katsura i inni); performerka teatru fizycznego, instruktorka improwizacji tańca i symboliki ciała, nauczycielka jogi i medytacji; tańca współczesnego i orientalnego uczyła się na wielu międzynarodowych festiwalach i warsztatach tańca w Polsce, Niemczech i Wielkiej Brytanii; brała udział w międzynarodowych projektach tanecznych; była aktorka zespołu Warszawskiego Teatru Pantomimy, 10 lat współpracowała z Teatrem Narodowym i Operą Narodową; współpracuje z teatrami fizycznymi i eksperymentalnymi; mgr filozofii UW; menadżerka kultury – od wielu lat organizuje wydarzenia butoh; od kilkunastu lat prowadzi warsztaty pracy z ciałem i medytacji w ruchu. Od 2002 r. prowadzi Teatr Limen Butoh, stworzyła kilkanaście autorskich spektakli solowych i zespołowych oraz wiele etiud i improwizacji. Została opisana w książce „Obecni ciałem. Warsztat polskich tancerzy” Magdaleny Zamorskiej i The Body Revolving Stage. New Dance in New Poland, Jadwigi Majewskiej. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego,www.limenbutoh.net

Robert Jędrzejewski – wiolonczelista, kompozytor, muzyk intuitywny, kreatywny improwizator, studiował w krakowskiej AM w klasie wiolonczeli prof. Łapińskiego, kompozycji prof. B. Schaeffera; kursy wykonawstwa muzyki współczesnej i kompozycji w Krakowie, Stuttgarcie, Avignon (IRCAM), Gdańsku (pod kier. prof. A. Kaczynskiego), był stypendystą Fundacji Płockiej; współpracuje z Teatrem Performer, jest organizatorem Festiwalu Sztuk Intuitywnych. Współtwórca SALULUEKIP duetu improwizujących kompozytorów (wspólnie z Anną Jędrzejewską). Grupa działa na pograniczu muzyki intuitywnej, komputerowej, elektronicznej oraz audioart. Wystąpieniom towarzyszy najczęściej performance lub video art. Czerpią z muzyki współczesnej i budując własne struktury i swoisty język muzyczny. Istotą działania jest balansowanie pomiędzy artystyczną koncepcją a intuicją. Obecnie zaangażowany w realizację projektu Video Partytura - intuitywnej inspiracji dla kompozytora i nowej perspektywy dla odbiorcy. Od 2014 roku jest doktorantem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie www.soundcloud.com/aquacello

Ilustracja: Robert Jędrzejewski, video-partytura (fragment)


Prosimy o rezerwacje ze względu na ograniczoną ilość miejsc na widowni, piszcie: scena.tanca.sckm@gmail.com