Swingujący Londyn to uniwersalne określenie używane w odniesieniu do mody oraz kultury, które rozkwitły w latach sześćdziesiątych XX wieku w Londynie.
Zjawisko to było nastawione na młodzież, akcentując to, co nowe i współczesne w okresie optymizmu i hedonizmu oraz rewolucji kulturowej. Jedną z inspiracji stanowiło uzdrowienie brytyjskiej gospodarki po czasie powojennych oszczędności, które trwały aż do lat pięćdziesiątych. Dziennikarz Christopher Booker, twórca satyrycznego czasopisma „Private Eye”, tak wspominał „czarujący” charakter swingujących lat sześćdziesiątych: „Wydawało się, że na zewnątrz tej bańki nie ma nikogo, kto by obserwował, jak dziwne, powierzchowne i egocentryczne, a nawet straszne to było".
„Swingujący Londyn” został zdefiniowany przez magazyn "Time" w numerze z 15 kwietnia 1966 roku i był rozpowszechniany przez piracką radiostację Swinging Radio England, która rozpoczęła swoją działalność 3 maja tego samego roku. Jednakże, określenie „swingujący” w znaczeniu „znany” lub „modny” było używane już od wczesnych lat sześćdziesiątych, w tym przez Normana Vaughana w jego „swinging/dodgy” show w programie "Sunday Night at the London Palladium". W 1965 roku Diana Vreeland, redaktorka czasopisma „Vogue”, powiedziała, że „Londyn jest obecnie najbardziej swingującym miastem świata”. Później tego roku, amerykański piosenkarz Roger Miller nagrał swój przebój "England Swings", który ze słowami takimi, jak „Policjanci na rowerach, dwóch na dwóch” ukazywał stereotypowy obraz Anglii.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Swinguj%C4%85cy_Londyn

dr hab. Maria Hussakowska-Szyszko – historyczka i krytyczka sztuki. Zajmuje się współczesnym muzealnictwem, kuratorstwem, historią sztuki nowoczesnej i współczesnej, sztuką amerykańską. Od 1971 roku pracuje w Zakładzie Sztuki Nowoczesnej Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w 1981 roku uzyskała stopień doktora (rozprawa: "Spadkobiercy Duchampa? Negacja sztuki w amerykańskim środowisku artystycznym"), a w 2003 stopień naukowy doktora habilitowanego (rozprawa: "Minimalizm w sztukach wizualnych"). Zagraniczne staże naukowe: City University of London (1992), Kościuszko Foundation (1996), CEEPUS - University Eotuos Lorand (1998), Kultur Kontakt, Wiedeń (1999). Przewodnicząca Rady Programowej Podyplomowych Studiów Kuratorskich przy IHS UJ. Członkini AICA, do 2009 roku członkini Zarządu Polskiej Sekcji AICA. Główne zagadnienia badawcze: malarstwo i nowe kierunki w sztuce po drugiej wojnie światowej, współczesna sztuka amerykańska i jej relacje z najnowszymi nurtami sztuki europejskiej, udział kobiet we współczesnym życiu artystycznym, teoria sztuki po 1945 roku, krytyka artystyczna (członek AICA - Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki).